Dag Mevrouw Zevenstaart
We zijn uitgenodigd in het huis der letteren om de pen te heffen op hen die niet meer schrijven en op hen die voor of achter hun pen lopen.
En omdat ik dat doe, mag ik tussen getypte pennen, ook mijn pen heffen.
Weet nog niet of mijn pen dat leuk zal vinden. Maar ze schrijft er wel over. Ze is er mee bezig. Het is een plek van metaal en inkt. De kleur van inkt en metaal lopen ook zo dicht bij elkaar. Ze vormen dezelfde grillen.
Alleen deze pen vloeit het best op wit papier. En op bleek hout. Dat weet het huis der letteren. Er zijn daar veel kamers. Verbonden door woorden van plankenboeken en taalvormige weetjes. En omdat taal ook beeld is, loopt het beeld van zoveel dromen door de kleren van woorden.
We zijn er voor anderen die ooit onze wereld zullen inlezen als verzen van verheven woorden. En vergeten weemoed die schrijven zo intens maakt als de kleren van een keizer groot of klein.
We zijn allemaal geschreven door het leven en hopen dat we iets over onszelf lezen of gelezen worden.
In het huis der letteren staan ze volgens taal, naam of vermogen van gekrulde letters. Kinderen die nooit oud worden. Of verlichte zielen die geen grote liefde hebben. Alleen de helderheid tussen twee woorden. En in dit moment hun tijd vereeuwigen. Ze zullen er zijn.
En wij ook.
Dag Mevrouw Zevenstaart.
Meneer Henri Remi Pêdon
knarfbel.blogspot.be
tentoonstelling Meneertje Pêdon: 1/2/3 mei ‘15
Kunstcafé & Galerij Huset
Hoogstraat 49 Gent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten