Dag Mevrouw Zevenstaart.

Heb een brief gekregen van de man die zijn stem leent. 

Zo'n mooi briefje. Je moet weten zo een man wiegt de tijd. En voor hen die dezen zien. Zie je dan de beelden die even vasthangen in de tijd. Het zijn dan heldere beelden die hangen. Even uit de tijd.

Voor de ene zijn het glasheldere beelden. 

Voor de ander de dauw van weemoed. 

En die twee samen deel ik met die man. Weet ik al lang. 

Maar soms pen je de tijd in een mooi briefje opdat men het zou wiegen. Zodat tijd en beeld helder in taal wordt.

Wat een man, die vriend van me.

Hij komt naar het feest van de tortelduifjes. Jij kan hem ontmoeten . En ik kan hem dankbaar zijn. Want door het wiegen, leerde ik de taal van schrijven.

Dag Mevrouw Zevenstaart.

Ga even in mijn toren. Om de avond te zien.

Meneertje Pêdon.